Uznano (…) pełniącego w czasie zarzucanego naruszenia dyscypliny finansów publicznych funkcję Wójta Gminy (…), odpowiedzialnym za naruszenia dyscypliny finansów publicznych określone w: (…) – art. 18 pkt 1 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, polegające na przeprowadzeniu – czas popełnienia czynu 26 marca 2018 r. – inwentaryzacji gruntów Gminy (…) wg stanu na 31 grudnia 2017 roku w sposób niezgodny z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości poprzez przeprowadzenie inwentaryzacji gruntów obejmującej jedynie zmiany w stanie gruntów (przychody i rozchody), które miały miejsce w roku 2017 w drodze ustalenia zgodności z dokumentami źródłowymi,
co jest niezgodne z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.
(…)
(…) w Gminie (…) w roku 2018 dokonano inwentaryzacji gruntów Gminy (…) wg stanu na 31 grudnia 2017 roku. Dokonaną inwentaryzację potwierdził „Protokół inwentaryzacji metodą weryfikacji gruntów na dzień 31.12.2017 r. Konto 011-0-Grunty”, do którego dołączono wydruk z programu Środki trwałe (U.I. Infosytem) „Wykaz gruntów wg obrębów na 2017.12.31”. Inwentaryzacja gruntów przeprowadzona została metodą weryfikacji i obejmowała przychody oraz rozchody gruntów za 2017 r.
W tak ustalonym, i niespornym, stanie faktycznym sprawy rzecznik dyscypliny finansów publicznych a następnie Komisja I instancji przypisali odpowiedzialność za czyny polegające na (…) przeprowadzeniu inwentaryzacji w sposób niezgodny z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.
(…) w zakresie inwentaryzacji zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości inwentaryzacja gruntów jest przeprowadzana drogą porównania danych ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami i weryfikacji wartości. Z tego względu metoda polegająca na przyjęciu, jako wartość „bazową” stanu na 2013 r. i inwentaryzowanie jedynie zmian w stanie gruntów (przychody i rozchody), które miały miejsce w roku 2017 nie wypełniała regulacji odnoszącej się do metody przewidzianej w ustawie o rachunkowości.
(…)
Zadania samorządu, w tym najniższego jego szczebla, tj. gmin, są finansowane między innymi z dochodów uzyskiwanych z posiadanego majątku. Aby efektywnie z tego majątku móc korzystać gmina musi wiedzieć, jaki jest stan posiadanych aktywów i to w ujęciu bieżącym. Tu przedmiot ochrony nie ma charakteru czysto formalnego – zasady przeprowadzania inwentaryzacji zostały w ustawie o rachunkowości ujęte po to, żeby podmiotom wskazać, jakie metody prowadzą do osiągniecia właściwego efektu, tj. ustalenia rzeczywistego stanu posiadanego majątku. Nie ma tu, zatem nawet znaczenia czy zastosowanie niewłaściwej metodologii doprowadziło do błędów. Istotne jest, że wprowadza ryzyko ich zaistnienia. Nie ulega wątpliwości, że dokonywanie jedynie „aktualizacji” zmian stanu posiadanych nieruchomości, zamiast ich całościowego sprawdzenia, wprowadza ryzyko błędów o charakterze krytycznym. W takim, bowiem wypadku jednostka pozbawia się jedynego posiadanego środka pozwalającego na wyłapanie wcześniejszych nieprawidłowości a dodatkowo wprowadza niebezpieczeństwo narastania takowych w czasie. Co więcej do naruszenia doszło poprzez zignorowanie jasnych przepisów w tym zakresie. Tym samym mając na uwadze art. 28 ust. 1a uondfp, który stanowi, że przy ocenie stopnia szkodliwości dla finansów publicznych uwzględnia się wagę naruszonych obowiązków, sposób i okoliczności ich naruszenia, a także skutki naruszenia, GKO nie może przyjąć prezentowanego przez Obwinionego Wójta stanowiska o znikomej szkodliwości dla ładu finansów publicznych czynu polegającego na niezgodnym z przepisami przeprowadzeniu inwentaryzacji.
Sygn. akt BDF1.4800.6.2021
